4.04.2025 / 18:00 (Steno)
Niki
reż. Céline Sallette / Francja 2024 / 98 min.
Rok 1952. Niki de Saint Phalle (w tej roli Charlotte Le Bon) wraz z mężem i dwuletnią córką przenoszą się z ogarniętych terrorem makkartyzmu Stanów Zjednoczonych do europejskiej stolicy sztuki – Paryża. Mająca arystokratyczne korzenie kobieta posiada znacznie większe artystyczne aspiracje niż jedynie bycie pięknością na okładkach Vogue’a, gdzie pojawiała się w charakterze modelki. Dystans, jaki dzieli ją od rodzinnego domu, początkowo przynosi kobiecie ukojenie. Szybko jednak demony przeszłości dopadają Niki także we Francji, a seria niepokojących retrospekcji z dzieciństwa pozwala zrozumieć, z jaką traumą się mierzy. Bezpiecznym gruntem, ale i sposobem na wyrażenie siebie staje się dla bohaterki jej sztuka. Pozwala także na to, by Niki walczyła o niezależność w świecie społecznych konwenansów i z góry przypisanych ról.
[KUP BILET]
11.04.2025 / 20:00 (Euriale)
Babygirl
reż. Halina Reijn / USA, Holandia 2024 / 114 min.
Romy (Nicole Kidman) ma wszystko. Stoi na czele prężnie działającej innowacyjnej firmy, mieszka w luksusowym domu u boku kochającego męża (Antonio Banderas) i dwóch nastoletnich córek. Jej poukładane życie gwałtownie się zmienia, gdy poznaje młodego stażystę Samuela (Harris Dickinson). Mimo dzielącej ich różnicy wieku, rodzi się między nimi fascynacja, która szybko przeradza się w burzliwy romans. Romy rozpoczyna ekscytującą podróż w głąb siebie, która może kosztować ją utratę pozycji i rodziny. Czy zaryzykuje wszystko i da się ponieść swoim najskrytszym pragnieniom?
[KUP BILET]
25.04.2025 / 18:00 (Euriale)
Przypływy
reż. Jia Zhangke / Chiny 2024 / 111 min.
Jia Zhangke powrócił do Cannes w olimpijskiej formie. Chiński mistrz zrywa z klasyczną fabułą i proponuje zjawiskowy kolaż piosenek, dźwięków i pejzaży, który odzwierciedla transformację kraju na przestrzeni ostatnich 21 lat.
Centralne miejsce zajmuje w nim wątek burzliwej relacji Qiaoqiao (muza reżysera Zhao Tao) i Bina (Zhubin Li), pary, którą dzielą priorytety, ekonomia i odległości. Twórcę interesują tyleż zagubione i niespełnione jednostki, co wielkie procesy społeczno-ekonomiczne zmieniające bezpowrotnie Państwo Środka.
Jia Zhangke zaczyna swoją podróż w 2001 roku w prowincji Shanxi, gdzie się urodził i kręcił pierwsze filmy (m.in. słynnego „Kieszonkowca” i „Peron”), następnie zmierza ku Tamie Trzech Przełomów ukazanej w „Martwej naturze”, a kończy powrotem na ośnieżoną północ. Żongluje nawiązaniami do własnej twórczości, otwarcie wchodzi z nią w dialog i kolejny raz daje upust swojej fascynacji muzyką popularną. W niewielkim stopniu bazuje na dialogach, inscenizując upływ czasu i skutki modernizacji subtelniejszymi środkami. Dzięki dwóm operatorom, Yu Lik-waiowi i Éricowi Gautierowi, dzieło zyskuje dodatkowe walory estetyczne: różne rodzaje i faktury zdjęć symbolizują też przemianę samego medium. Przypływy stają się więc erudycyjnym, meta-filmowym esejem.
