Główna bohaterka, Marta, wraca po dekadzie na grecką wyspę, by odkryć, co naprawdę stało się z jej zaginionym mężem Krzysztofem. Towarzyszy jej ekipa filmowa, z którą próbuje odtworzyć wydarzenia sprzed lat – czasem dosłownie, rekonstruując sceny przed kamerą, gdy słowa okazują się niewystarczające. To opowieść o wypartej prawdzie, o granicach ludzkiej pamięci, wyobraźni i iluzji – oraz o tym, że pogodzenie się z przeszłością wymaga świadomego jej przeżycia i pożegnania. 

Barczyk eksperymentuje z formą i obrazem, tworząc film złożony z kilku warstw narracyjnych, każdej utrzymanej w odmiennym stylu wizualnym. Części dokumentalne rejestrowane są kamerą cyfrową, sceny rekonstrukcji – klasyczną kamerą 35 mm, a fragmenty prywatnych archiwaliów zrealizowano na taśmie Super 8mm. Takie zróżnicowanie środków wyrazu podkreśla wewnętrzne rozedrganie bohaterki i niepewność co do tego, co było prawdą, a co jej projekcją. 

W postać Marty wciela się Marieta Żukowska, natomiast rolę Mariny zagrała Patrycja Płanik. W scenach rekonstruowanych Krzysztofa odtwarza Michał Materna – producent kreatywny filmu. 

Zdjęcia realizowano w Polsce (Warszawa), Grecji (wyspa Thassos) oraz we Włoszech.